Nancy Meyers ismini görünce aklıma hep romantik komedi türü geliyor. Keza Kadınlar Ne İster?, Aşkta Herşey Mümkün, Tatil gibi Hollywood'un en popüler isimlerini buluşturan romantik komedi filmlerinin yönetmeni kendisi. 2009 yılından beri yönetmenlik koltuğuna oturmayan Nancy Meyers, beyazperdeye yine iki usta ismi buluşturduğu komedi filmi Stajyer / The Intern ile yönetmen, yapımcı ve senarist olarak dönüyor.
Filmin konusu aslında kısa ve basit; 1,5 yıllık bir e-ticaret firması Sosyal Sorumluluk Projesi olarak emekliler için bir staj programı açıyor. Emekli, eşini kaybetmiş, çocuğu ve torunları Amerika'nın diğer kıyısında ama kendisi NY'da yaşayan Ben Whittaker, bu programa başvuruyor ve kabul ediliyor. 70 yaşındaki Ben, firmanın kurucusu ve genel müdürlüğünü yapan genç Jules'un yanında staja başlıyor. Yaş oranlarına göre ters olan ast/üst ilişkisi zamanla başka boyutlara geçiyor.
Öncelikle şunu belirtmeliyim ki Robert De Niro ve Anne Hathaway tek kelime ile süper oynuyorlar. Zaten Oscar ile oyunculukları tescillenmiş bu iki isim, karşılıklı harika bir kimya yakalamışlar. O samimiyeti, o doğallığı film boyunca hissettiriyorlar. Hollywood'un binbir suratı Meryl Streep gibi Robert De Niro'yu da bir çok rolde izledik. İlk defa bu kadar sempatik bir karakteri canlandırdığını görüyorum. Diğer oyunculuklar da doğal ve sade. Yapmacık, göze batan bir karakter yok filmde. Bir tek Jules'un kocası Matt biraz fazla mükemmel görünüyor (ki sürprizi de bozmayalım şimdi) onun da olayı başka tabii.
Filmlerinde genelde senaryoyu da kaleme alan Nancy Meyers bu sefer romantizm kısmından çok yaş farkı yüksek bu iki karakterin dostluğuna odaklanıyor. Film, stajyerimiz Ben'i tanıtarak bir giriş yapıyor. Ben işe girene kadar da Jules hakkında bilgi vermiyor. Hatta Jules'u ilk sahnesinde çağrıda görünce şaşırıyorsunuz ilk ama sonra ne olduğu anlaşılıyor. Romantik kısımlar daha çok yan karakterlere yüklenmiş durumda. O yüzden biraz fazla yüzeysel kalıyor. Hatta bu yan karakter olayı o kadar yüzeysel ki tamamlayıcı unsur olmak yerine eksikliğini bayağı bir hissettiriyor. Gönül ister Rene Russo ile Robert De Niro arasındaki ikinci baharı ya da Jules ve Matt arasındaki evlilik ilişkisini daha derinlemesine özümseyebilmek ama 121 dakika olan süre daha da uzamaması için çok az yer veriliyor. O yüzden film, yan karakterlere fazla dokunmuyor. Filmin finaline gelirsek beni kesinlikle tatmin etmedi. Pat diye bitti. Biraz daha detay veya noktalanmış bir final beklerdim. Belki de filmin daha bitmesine hazır değildim bilemiyorum ama dolu dolu bir final yoktu filmde. Tamam basit dedik ama bu kadar basite indirgenmiş bir final de olmamalıydı bence. İzleyince ne demek istediğimi anlayacaksınız.
Filmde çok ilginç detaylar var ki değinmeden geçemeyeceğim; yönetmen kadın olunca tabii bir çok kısmın 'kadın' bakış açısıyla işlendiğini farkedeceksiniz. İş dünyasında çok başarılı kadın, evliliğinde bu kadar olmasa da erkekten daha üstün olması avantajları ve dezavantajları ile değerlendiriliyor. Bunu bazı sahnelerde söylemekten de çekinmiyor. Ama Apple hakimiyetindeki bir ülkede/şirkette Samsung'a yapılan 'ince mesajı' yakalayabilenler cidden kahkahayı patlatıyor. Samsung'çular; kusura bakmayın... :))
Her ne kadar Stajyer'in türü komedi olsa da baştan sona sizi kahkahalara boğan bir film yok karşınızda. İzlerken epey kıkırdıyor insan ama yine de duygusal kısımların artık konu itibariyle mi yoksa samimiyetten dolayı mı izleyiciyi epey etkileyeceğinden şüphem yok. İzlerken insanda çok sıcak duygular uyandırıyor. Yeri geliyor yüzünüzün güldüğünü, yeri geliyor filmin hisli bir dokunuş yaptığını farkediyorsunuz. Müzikler de güzel. Bütüne baktığımızda hoş bir seyirlik var. Keyif veriyor. Çok basit, kafa kesinlikle yormuyor. Zaten bu filme girerken daha fazlasını bekleyeceğinizi de sanmıyorum. O yüzden hayal kırıklığına uğrama olasılığınız çok düşük. İzlemenizi, hele ki bu iki oyuncunun fanıysanız kaçırmamanızı tavsiye ederim. (8/10)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder